Z czym, po co i dlaczego, czyli założyłam bloga

Hej Robaczki Wy moje styczniowe.

Za namową kilku szalonych dusz (które, podejrzewam, same nie wiedziały, co robią) w końcu, po zestawieniu wszystkich za i przeciw,  po długich debatach z samą sobą i wierceniu dziur w brzuchach tych i owych, dojrzałam do decyzji o założeniu bloga. 

Jako, że jestem typem perfekcjonisty i nałogowego planowacza wszystkiego, chwilę zajęło mi dopięcie całości na ostatni guzik (choć pewnie pod spodem są jakieś haftki, o których zapomniałam, a które przypomną mi o sobie w najmniej odpowiednim momencie). Dzisiaj, z niepewnością w sercu i lekką dumą mimo wszystko, oficjalnie witam Was w moim kąciku internetu.

Od jakichś dwóch lat makijaż stał się moim hobby; odskocznią od codzienności, dzięki której mogę zapomnieć o problemach. Stał się narzędziem terapeutycznym, dzięki któremu rozwinęłam swoje umiejętności, poznałam mnóstwo fantastycznych ludzi i... Polubiłam samą siebie. Rozczochraną, nieumalowaną, w ulubionych rozciągniętych dresach. Z mnóstwem irytujących drobnych wad (nad którymi ciężko pracuję!), ale też całkiem sporym bagażem zalet. I tym właśnie chciałabym się z Wami podzielić: pasją do makijażu i, jakby nie patrzeć, wyboistą drogą do odnalezienia i zrozumienia siebie.

Jeśli taka tematyka Was interesuje, koniecznie zostańcie ze mną na dłużej!