O nagości po duńsku, czyli jak wyszłam ze swojej strefy pruderyjności

Choć wydawać by się mogło, że Dania leży od Polski rzut beretem i różnice, generalnie, nie powinny być drastyczne, to gwarantuję, że pewne rzeczy mogą zaskoczyć. Ja na przykład przeszłam szok kulturowy w kwestii nagości. I nie mam tu na myśli nagości w kontekście erotycznym, ale codziennym. 

Dla mnie, osoby pochodzącej z tradycyjnej katolickiej rodziny, nagość codzienna ograniczała się do wieczornych wizyt w łazience, po uprzednim sprawdzeniu, czy aby na pewno przekręciłam klucz w zamku. Bo gdyby tak nagle ktoś wszedł... Katastrofa, koniec świata - a i to w najlepszym wypadku.

Pół roku po tym, jak zaczęłam spotykać się z - teraz już - mężem, zaprosił mnie na wakacje ze swoją rodziną. Nieco skrępowana (z natury jestem raczej nieśmiała) zgodziłam się - i tym sposobem skazałam się na ponad tydzień drobnych wypadków, które zmieniły mój sposób patrzenia na ten piękny świat.

Już na samym początku wyjazdu zaproponowano wyjście na basen; rodzice C. i ciężarna żona jego brata zrezygnowali, za to jego dwie siostry z partnerami, brat i bratanica ochoczo przystali na tę propozycję. Dojechaliśmy na miejsce, rozeszliśmy się do przebieralni... A tam wszechobecna, nieskrępowana nagość! Oj, nie byłam ja na to przygotowana. Stałam jak zamurowana nie wiedząc, gdzie oczy podziać. Nagle, jak spod ziemi, wyrosła przede mną najmłodsza siostra C. w stroju Ewy i pyta, czy wszystko w porządku. A ja - w środku rzecz jasna - bardzo powoli mentalnie umierałam... 

Być może dzisiaj sprawy mają się w naszym pięknym kraju inaczej, ale gdy ostatni raz byłam na basenie w Polsce (ze dwadzieścia lat temu) albo korzystało się z kabin, a jeśli takowych nie było, człowiek zmieniał majtki chyłkiem, wspinając się na wyżyny ręcznikowej jogi. Taka otwartość, bezwzględny brak zażenowania i akceptacja ciała swojego i innych zaskoczyły mnie i zszokowały ogromnie. To był pierwszy, dość brutalny, muszę przyznać, krok w kierunku poznawania i zrozumienia duńskiej mentalności, która jest zaskakująco inna od naszej.

I nawet nie wiecie jak wielką ulgę poczułam, gdy zdałam sobie sprawę, że mojej teściowej tam z nami nie było!

Gdy opowiadałam później o tym C., podśmiechiwał się z mojej pruderyjności. Kiedy wyznałam, że nie przypominam sobie widywania nagich ludzi poza sytuacjami intymnymi bądź nieprzewidzianymi wypadkami, był szczerze zdziwiony. I nie; Duńczycy nie paradują nago po ulicach, ale też nagości się nie wstydzą. Traktują ją jak coś oczywistego i nie widzą powodu, żeby robić z jej powodu niepotrzebny szum i zamieszanie. 

Kilka lat później wpadłam niezapowiedziana do teściów; zastałam teściową nagą na kanapie czytającą książkę. Stwierdziła tylko, że szalenie dziś gorąco (był lipiec i faktycznie pogoda ewidentnie pomyliła Danię z Hiszpanią), poleciła wstawić wodę na kawę, po czym udała się do sypialni, aby narzucić na siebie lekką sukienkę. Nie była skrępowana (ja trochę jednak byłam), niezadowolona czy zła; równie dobrze mogłaby na tej kanapie siedzieć w piżamie czy ulubionym dresie. 

Tym samym nieskrępowaniem cechuje się mój czarujący mąż, któremu musiałam tłumaczyć rzeczowo i dobitnie, niemal do gróźb się uciekając, że gdy przyjedzie do nas moja babcia, pod żadnym pozorem nie wolno mu chodzić nago po domu. W bokserkach też raczej nie; nie, kompletny garnitur nie jest obowiązkowy, ale koszulka i spodnie - owszem. Był zdegustowany faktem, że argument przecież babci nago po domu chodzić nie każę nie spotkał się z moim zrozumieniem. A ja po prostu nie chciałam, żeby wesele przerodziło się w stypę (na co szanse już i tak pewne były, bo nie śmiałam przyznać, że ślubu będzie udzielać pani- ksiądz). 

Po trzynastu latach mieszkania w Danii nagość codzienna nie robi już na mnie wrażenia; nie pąsowieję przy byle okazji, choć nadal bywają chwile, że unoszę brew w lekkim zdziwieniu. Rozumiem i akceptuję nawyki innych, jednak sama bywam zawstydzona, gdy zostanę przyłapana w negliżu. Tak głęboko zakorzenionych przyzwyczajeń nie da się już chyba zmienić...

A jak Wy zapatrujecie się na ten jakże naturalny, a jednocześnie zaskakująco krępujący temat...?